19 februari 2013
Als mensen uit elkaar gaan, zullen de ex-partners met elkaar afspraken moeten maken over alimentatie, soms voor de ex-partner en als er kinderen uit de relatie zijn voortgekomen ook over kinderalimentatie. Als de ex-partners daarover geen afspraken kunnen maken of de gemaakte afspraken moeten aangepast worden, dan kan dat middels een procedure. Maar met welke kosten moet bij de berekening van de draagkracht voor alimentatie allemaal rekening worden gehouden? Het Gerechtshof Arnhem oordeelde afgelopen december in een procedure over een financiële bijdrage in de kosten van de opvoeding en verzorging van kinderen (kinderalimentatie) dat in sommige gevallen ook rekening gehouden moet worden met de kosten van levensonderhoud van de nieuwe partner van (in dit geval) de man.
De procedure
Partijen hebben een affectieve relatie met elkaar gehad en woonden gedurende ongeveer vijf jaar samen. Zij kregen twee (nu nog minderjarige) kinderen. Toen partijen in eerste instantie uit elkaar gingen, hebben zij de gevolgen hiervan, waaronder alimentatieafspraken, onderling geregeld. Deze afspraken waren echter niet meer van toepassing, omdat de kinderen eerst bij de man maar inmiddels bij de vrouw woonden. De man heeft in de tussentijd een nieuwe relatie gekregen en ook bij zijn nieuwe partner kinderen gekregen. De ex-vrouw verzoekt via de rechtbank om een bijdrage van € 250,- per kind per maand in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen. De rechtbank legt een bijdrage van € 136,- per kind per maand op aan de man.
De uitspraak van het hof
De hoofdregel met betrekking tot de financiële bijdragen is dat kinderen en stiefkinderen tot 21 jaar een voorrangspositie innemen boven alle andere onderhoudsgerechtigden. Dit betekent in de regel dat geen rekening wordt gehouden met de kosten van levensonderhoud van een nieuwe partner, tenzij er feiten en omstandigheden aanwezig zijn die dit onaanvaardbaar zouden maken. Dat kan zo zijn als de nieuwe partner bijvoorbeeld niet kan werken en dan niet meer voldoende middelen overblijven om in de noodzakelijke kosten van het bestaan te voorzien. Dat laatste is hier aan de orde: het Hof is in deze procedure van oordeel dat de man voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat de nieuwe partner niet in haar eigen levensonderhoud kan voorzien. Met instemming van partijen is zij gestopt met werken om voor de kinderen van partijen te gaan zorgen. Daarna zijn hun gezamenlijke kinderen geboren, waarvan zij ook de zorg op zich heeft genomen. Nu de nieuwe partner al een tijd niet werkt, zelf twee jonge kinderen heeft om voor te zorgen en bovendien ernstige gezondheidsproblemen heeft, is zij financieel afhankelijk van de man. Als het Hof bij de beoordeling van de draagkracht van de man daarmee geen rekening zou houden, zou er voor het nieuwe gezin minder dan noodzakelijk overblijven. In deze procedure werd daarom gedurende een bepaalde periode rekening gehouden met de bijstandsnorm voor een gezin in plaats van een alleenstaande.
Juridische tip
In de huidige samenleving komen samengestelde gezinnen veelvuldig voor. Zo komt het ook steeds vaker voor dat beslissingen van het ene gezin het andere gezin (financieel) raken. Ondanks de pogingen van de wetgever om de regels voor kinderalimentatie te versimpelen, blijft deze berekening maatwerk: elke situatie en elk gezin is immers anders. Wilt u een onderhoudsbijdrage (door de rechter) laten vastleggen of wijzigen, neem dan eens contact op.
Anneloes van Tuijn
