Grensoverschrijdend gedrag

Het regent tegenwoordig uitspraken in de jurisprudentie over grensoverschrijdend gedrag, wat telkens hard veroordeeld wordt door de rechter, wanneer daarover een procedure wordt gevoerd en wat meestal ook resulteert in een ontslag op staande voet. Ik geef onderstaand een paar voorbeelden, die ik alleen al op één dag gelezen heb.

Het gedrag van een leerling verzorgende in een woonzorgcentrum kende geen grenzen. Hij geeft aan minderjarige collega’s aan pornoverslaafd te zijn, hij vraagt aan een kwetsbare patiënt ‘voulez vous coucher avec moi’, hij maakt seksuele bewegingen enz. enz. Onder meer wordt verweten, dat hij iemand ‘tijgertje’ noemde, maar zelf zou dat volgens die werknemer niet seksueel bedoeld zijn. Het gevolg was een ontslag op staande voet.

Nadat een collega een tekstbericht afsloot met een hartje, zocht de werknemer toenadering, waarop de collega niet in ging. Later herhaalde hij dat en gaf nog aan ‘ik mis je’ waarna de collega een klacht indiende. Werknemer werd vervolgens op non-actief gesteld. De kantonrechter oordeelde dat hier sprake was van grensoverschrijdend gedrag. Wat zeker meespeelde was dat de collega werkafhankelijk was.

In de volgende zaak ging de werknemer tijdens het productieproces achter de werkneemster staan en trok haar korte broek naar beneden, waarna hij op staande voet ontslagen werd. In de procedure verweerde deze werknemer zich door te stellen dat er op de werkvloer vaker ruwe grappen gemaakt werden en dat dat door de werkgever getolereerd werd. De kantonrechter kon niet geloven dat de werkgever met 3.800 werknemers en 50 nationaliteiten dat gedrag accepteerde. Dat het als een grap bedoeld was, sneed ook geen hout. Het gaat erom hoe dat gedrag ervaren wordt.

Tot slot nog deze zaak. De werknemer had in de ene situatie een collega over haar hand gewreven tijdens een bedrijfsuitje, zoals hij zelf stelde omdat zij het moeilijk had. In de volgende situatie had hij tegen een vrouwelijke persoon gezegd ‘jij bent een interessant persoon, ga je mee stappen?’ Volgens werkgever was het de bedoeling op stap te gaan met meerdere collega’s. In de laatste situatie zou werknemer een beweging gemaakt hebben in de richting van de heup van een vrouwelijke collega. In dit geval werd het ontslag op staande voet door de kantonrechter vernietigd, maar dat zo’n procedure onprettig is, behoeft geen toelichting.

Ik kan alleen maar adviseren om collega’s op de werkvloer met respect te behandelen. De tijden dat alles maar kon en geaccepteerd werd, zijn werkelijk voorbij. De werknemer die dit soort grappen uit wil halen, moet zich goed realiseren dat zulk gedrag kan resulteren in een ontslag op staande voet, waarbij geen enkele aanspraak op vergoedingen of een WW-uitkering bestaan.

mr J. (Hanneke) van Haarlem                                          Van Zinnicq Bergmann Advocaten

Advocaat Arbeidsrecht                                                       ‘s-Hertogenbosch