10 juli 2020
Hoe goed ook bedoeld, het aangaan van een arbeidsovereenkomst is gebonden aan strikte regels en kan niet op basis van goede bedoelingen aangegaan worden.
Wat was het geval. Een al gepensioneerde werkneemster wordt aangenomen als schoonmaakster bij bedrijf X en in de arbeidsovereenkomst was opgenomen, dat zodra de werkneemster wilde stoppen of de werkgever aan zou geven te willen stoppen, de werkneemster daarmee akkoord zou gaan.
Zo’n anderhalf jaar na indiensttreding meldt werkneemster zich ziek en de dag daarop geeft de werkgever aan, dat de arbeidsovereenkomst stopt en niet zal worden verlengd. De werkneemster gaat daarmee niet akkoord en stelt dat het ontslag niet rechtsgeldig was. De zaak komt voor de rechter. De werkgever gaf aan, dat de werkneemster eigenlijk niet goed functioneerde gezien haar gevorderde leeftijd, maar dat ze het niet sympathiek vond om haar daarop aan te spreken.
Die vlieger ging niet op, want in dat geval had de werkgever haar de kans moeten gunnen om haar functioneren te verbeteren. Belangrijk was, dat het einde van de arbeidsovereenkomst niet objectief uit de arbeidsovereenkomst kon worden opgemaakt, nu daarin geen datum was opgenomen. De opzegging was dus niet rechtsgeldig. Gevolg was, dat de werkneemster recht had op loondoorbetaling, re-integratie en na herstel recht had op wedertewerkstelling. Ook voor een werknemer die in dienst treedt na de pensioengerechtigde leeftijd geldt het gewone ontslagrecht en is voor ontslag een redelijke grond vereist.
Objectief bepaalbaar houdt in, dat het voor een ieder duidelijk moet zijn dat een bepaalde datum is ingegaan, oftewel er mag geen sprake zijn van willekeur. Wanneer bijvoorbeeld in een arbeidsovereenkomst staat opgenomen, dat die eindigt wanneer de musical is gestopt (het ging in die zaak om een zanger), dan moet het niet zo zijn, dat de werkgever zelf kan bepalen wanneer die musical stopt.
Mr J. (Hanneke) van Haarlem
Advocaat Arbeidsrecht